Het vervolg van het inspirerende verhaal van Kitty

Vorige week kon je het eerste deel uit het heftige verhaal van Kitty lezen. Deze week het vervolg.

Na een tijdje zag ik in de buurt van mijn tent een boer. Hij was onkruid aan het wieden. Ik ben op hem afgestapt en heb hem gevraagd of ik hem kon helpen met zijn onkruid, in ruil voor aardappelen. Hij stelde verder geen vragen en ging akkoord. Op deze manier had ik in elk geval eten.

Inmiddels wist ik alle gratis Wifi locaties in de stad te vinden. Dit was mijn contact met de buitenwereld. Op deze manier kon ik zoeken naar werk. Al was dat niet zo makkelijk zonder woon- of verblijfplaats. Zo vond ik via internet ook een vacature bij een benzinestation. Ik ben er op afgestapt, heb een willekeurig adres opgegeven en werd gelukkig aangenomen.

Drie weken later vond ik ook nog een vacature bij een zeilmakerij. Ik heb alle gene losgelaten en hen op de hoogte gebracht van mijn verhaal. Dit bleek later de eerste stap naar mijn nieuwe leven. De medewerker van de zeilmakerij heeft me geholpen en me het postadres aangeboden van de zeilmakerij. Wat een stap! Vanaf hier kon ik gaan bouwen.

Bij de woningbouwvereniging heb ik urgentie aangevraagd. Gek genoeg was ik geen urgent geval. Wonen in een tentje schijnt in Nederland dus ook gewoon normaal te zijn. Na de nodige stampij te hebben gemaakt kreeg ik eindelijk een huis toegewezen; het duurste huis in de regio. Naar huursubsidie kon ik fluiten, maar ik was al lang blij dat ik weer een dak boven mijn hoofd had. Er werd me verteld dat ik de eerste vijf jaar na mijn dakloze bestaan geen recht op toeslagen zou hebben. Een traject bij het Leger des Heils zou hierbij een verplicht onderdeel zijn. Ik heb hiervoor bedankt en wilde ook dit traject alleen oplossen.

Met mijn baan overdag bij de zeilmakerij en in de avonden bij het benzinestation kon ik het net redden mijn vaste lasten te betalen. Ik liet alles wat energie verbruikte uit om kosten te besparen. Vervelend? Nee hoor! Na mijn ervaring in mijn tent was dit heel luxe. En een koude douche is ook nog gezond! Soms ging ik nog op zoek naar statiegeld om de overige kosten te kunnen betalen, maar ik heb het tot die tijd gered.

Helaas stopte de zeilmakerij en moest ik op zoek naar een andere baan. In de avonduren werkte ik nog wel bij het benzinestation, maar dat was niet genoeg om alle kosten te dekken. Ik heb weer contact opgenomen met de Belastingdienst en geprobeerd of het nu wel lukte subsidie aan te vragen. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en het werd een welles-nietes verhaal. Uiteindelijk viel er een brief op de mat met de mededeling dat ik alle subsidie van de afgelopen jaren zou ontvangen.

Ik was al bang dat ze een foutje gemaakt zouden hebben, maar dit was wel mijn kans om weer een stapje verder in het “normale” leven te komen. Op het moment dat het bedrag op mijn rekening stond heb ik het direct opgenomen en ben hiervan mijn vrachtwagenrijbewijs gaan halen.

Mijn vermoeden klopte; de Belastingdienst had inderdaad een fout gemaakt en alle toeslagen moesten per direct worden terugbetaald. Omdat ik nooit schulden heb gehad, zijn zij akkoord gegaan met een regeling. Ondertussen had ik wel mijn vrachtwagenrijbewijs behaald en ook een baan als vrachtwagenchauffeur gevonden. Die afbetalingsregeling was dus ook prima na te komen en inmiddels ben ik van die schuld verlost.

Sinds twee jaar kan ik zeggen dat ik zorgeloos leef wat betreft mijn financiën. Toch zal ik nooit iemand worden die geld over de balk gaat smijten. Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds lastig om in de winkel een luxe product te kopen, zoals een mango waar ik zo dol op ben. Dat zal nog wel een tijdje zo blijven, vrees ik.

Vorig jaar ben ik voor het eerst op vakantie geweest. Samen met mijn hondje. We zijn in Nederland gebleven en hebben heerlijk genoten van terrasjes, uit eten en de natuur. Wat een luxe! Helaas is mijn hondje in maart overleden. Daar ben ik nog steeds erg verdrietig om. Hij is al die tijd mijn steun en toeverlaat geweest. Waar anderen me keihard hebben laten vallen, was hij er altijd. Hij heeft dan ook een speciaal plekje in mijn huis gekregen.

Soms krijg ik de vraag hoe ik in hemelsnaam zelfstandig uit deze situatie ben geklommen. Daar heb ik mijn eigen methode voor gevonden en die zou ik met iedereen willen delen; ik draag altijd een briefje bij me waarop staat “IK BLIJF POSITIEF.” Elke letter heeft een betekenis die mij er doorheen hebben gesleept. (uitleg volgt)

Als ik terugdenk aan de afgelopen jaren kan ik alleen maar trots op mezelf zijn. Ik ben van een dakloos leven in een tentje gepromoveerd naar een huis met een leuke baan, een auto én een motor. Dit is zéker niet vanzelf gegaan en mijn weg heeft heel wat hobbels gekend. .Niet opgeven en doorzetten is de enige weg. Brutaal zijn, je schaamte overboord gooien en er voor gaan. Er is altijd een uitweg!

Volgende week zal mijn blog gaan over de letters IK BLIJF POSITIEF. Dit zou iedereen kunnen helpen die in een financieel moeilijke situatie zit. Ik zie je graag volgende week terug.