Hoe is het nu met Ankie uit “Mijn gezin gaat failliet?”

Vorig jaar zomer werd ik benaderd door Blue Circle, de productiemaatschappij van onder andere RTL Boulevard en Boer zoekt vrouw. In een nieuw programma van RTL werden ondernemers begeleid die het niet dreigden te redden hun bedrijf overeind te houden. Zij werden gekoppeld aan self made miljonairs die het wel gelukt was om hun onderneming te laten groeien en hier inmiddels een meer dan goede boterham aan verdienen. De titel werd “Mijn gezin gaat failliet.”

Voor een van de deelnemende kandidaten waren zij op zoek naar een budgetcoach en ik werd geselecteerd om haar op de achtergrond ook nadat de opnames er opzaten, nog een aantal weken te begeleiden. Het ging om Ankie; een alleenstaande moeder van vier kinderen met, op dat moment, drie banen. Ik was benieuwd naar haar verhaal.  Bij onze eerste ontmoeting bleek al snel dat er een goede klik was. Openhartig begint ze haar verhaal.

Naast haar baan op de taxi volgt ze een leer-werktraject in de zorg én is ze de trotse bezitter van een eigen pedicuresalon. Deze salon is jaren geleden door haar moeder opgericht en vol passie heeft Ankie het voortgezet. Ze werkt zich letterlijk een aantal slagen in de rondte om alle ballen hoog te houden. Hoe kan het, dat je met zo’n werkweek het hoofd niet boven water kunt houden?

Ankie geeft toe dat er een aantal verkeerde keuzes gemaakt zijn in haar leven. Keuzes waar ze zichzelf achteraf behoorlijk mee in de financiële problemen heeft geholpen. Ze vertelt waar deze keuzes vandaan komen en als ik eerlijk ben en ik kijk naar mijzelf en mijn omgeving, maken we allemaal in ons leven wel eens keuzes die later minder slim blijken te zijn. Dit gebeurt in een bepaalde gemoedstoestand en bij de een pakt het helaas wat heftiger uit dan bij de ander.

Misschien had ze het nog allemaal kunnen overzien als ze naast een aantal financiële tegenvallers niet ook een van de slachtoffers was van de fouten die bij de Belastingdienst gemaakt zijn met de kinderopvangtoeslag. Deze kwestie kennen we allemaal. Dit is afgelopen jaar breeduit in het nieuws geweest.

“Altijd blijven lachen” is Ankies motto, maar achter die vrolijke lach zit paniek. Paniek dat ze straks niet meer voor haar kinderen kan zorgen, maar ook dat ze de stekker uit haar geliefde praktijk moet trekken. Ze zegt van zichzelf nogal chaotisch te zijn en zoekt wanhopig naar handvatten om haar financiële leven weer op orde te krijgen. Samen met het team van het programma is er een plan opgesteld en op de achtergrond help ik haar met haar administratie en geef ik als budgetcoach tips en trucs om hier meer structuur en inzicht in te krijgen. Ook gaan we voortvarend aan de slag met de kwestie kinderopvangtoeslag.

Dit najaar was het zover; de tweede uitzending van “Mijn gezin gaat failliet” zou de uitzending van Ankie worden. Ik had in het afgelopen jaar nog een paar keer via WhatsApp contact met haar gehad, maar had haar niet meer echt gesproken. Ik was dan ook benieuwd hoe het na ons traject en vooral na de uitzending met haar was gegaan. We hebben wat heen en weer geappt en uiteindelijk een afspraak gemaakt. Ze wilde heel graag vertellen wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd.

Zoals ik van haar gewend was, werd ik hartelijk met een brede glimlach ontvangen. Ze ziet er goed uit en de zorgelijke blik die ik destijds achter die lach zag was voor een groot deel verdwenen.

“Het gaat goed met me”, vertelt ze. “Na de uitzending was ik behoorlijk geschrokken van de reacties op social media. Mensen kennen me niet en gaan af op het kleine stukje van mij wat ze in 45 minuten te zien krijgen. Je mag er best wat van vinden, maar het lijkt wel of facebook een vrijbrief voor sommige mensen is om achter hun computer doelbewust anderen te kwetsen! Gelukkig heb ik van de mensen die dicht bij me staan en me echt kennen hele positieve reacties gehad. De bezoekers op mijn gloednieuwe website waren gigantisch en ook daar zijn hele leuke reacties uit voortgekomen.”

Op mijn vraag hoe het haar na de opnames is vergaan, begint ze enthousiast te vertellen. “Ik merk dat ik wat gestructureerder bezig ben. De administratie voor de praktijk is geautomatiseerd en dat scheelt gewoon veel stress en tijd. De studie in de zorg heb ik omgegooid; ik ga de verkorte opleiding doen. Daarmee kan ik precies doen wat ik wil bereiken in de zorg. De pedicurepraktijk blijft tenslotte prioriteit voor later. Het is nog altijd mijn droom om hier uiteindelijk mijn boterham van te kunnen verdienen.”

Ze loopt naar de kast en komt terug met een tekening waarin ze heeft uitgewerkt wat haar plannen zijn. En die zijn niet mis! Enthousiast begint ze te vertellen over haar doel.

“Ik heb grootse plannen als ik klaar ben met mijn studie in de zorg. De twee mannen aan wie ik gekoppeld ben hebben me de schop onder mijn kont gegeven die ik op dat moment nodig had. Natuurlijk viel het destijds tegen dat het niet haalbaar was om van mijn praktijk te gaan leven, maar ik heb mezelf bij elkaar geraapt en ben plannen gaan maken. Ik ben met mensen gaan praten en er zijn mooie ideeën ontstaan.”

De tekening die ze laat zien is gedetailleerd en nog belangrijker; er zit een heel uitgewerkt plan achter. “Ik kan er nog niet al teveel over vertellen, maar dit wordt zo gaaf!” Als ze het hele verhaal over haar droomdoel verteld heeft heb ik er alle vertrouwen in dat ze met de juiste hulp er alles aan zal doen om dit plan te laten slagen.

“Financieel gaat het ook een stuk beter. Ik weet mijn prioriteiten beter te stellen en heb zelfs geen gebruik hoeven maken van de regeling vanuit de Overheid tijdens de drie maanden dat de deur van mijn praktijk moest sluiten. Wel zuur hoor; ik had net een klein buffertje opgebouwd en dat is nu weer op. Dat heb ik, samen met mijn vakantiegeld, gebruikt om alle lasten van de praktijk te kunnen betalen. Ik ben wel doodsbang dat er tijdens een nieuwe maatregel weer wordt besloten dat contactberoepen hun werk weer moeten neerleggen. Dan heb ik wel echt een probleem! Maar tot die tijd werken we gewoon vrolijk door en hopen we er het beste van.”

Mooi om te horen wat voor stappen ze heeft genomen en wat het mentaal ook met haar heeft gedaan. Stiekem heb ik last van plaatsvervangende trots omdat ik een klein onderdeel van dit proces heb mogen zijn.

Neem eens een kijkje op de website van de pedicurepraktijk van Ankie in Eindhoven.